Beowulf

Neil Gaiman miał liczne kontakty z przemysłem filmowym, ale największych udział – chociaż niekoniecznie należy go rozpatrywać w kategoriach sukcesu – miał przy filmie Roberta Zemeckisa z 2007 roku. Współtworzył w Beowulfie (razem z Rogerem Avarym) scenariusz inspirowany słynnym staroangielskim poematem. Film miał swoje wady i zalety, ale praca przy nim pozwoliła Gaimanowi zdobyć nowe doświadczenia, które później wykorzystywał m.in. przy pisaniu scenariuszy do seriali.

Drastyczne przypadki

Chociaż Gaiman zasłynął za sprawą ogromnej serii komiksowej, to na swym koncie ma także kilka scenariuszy do jednostrzałowych komiksów. Wśród nich wyróżniają się Drastyczne przypadki – kolejny efekt współpracy z rysownikiem Dave’em McKeanem. To krótka, ale mocna i poruszająca historia łącząca przeszłość i teraźniejszość, w której mieszają się smutek, zemsta i głęboko ukryte lęki. A to wszystko okraszone gangsterskimi tajemnicami.

Opowiadania

Gaiman uznawany jest za mistrza krótkiej formy. W prostych, niedługich historiach potrafi zawrzeć duży ładunek emocjonalny, nietypowo przedstawić fakty, zabawić się konwencją i stereotypami czy wreszcie rozbawić lub skłonić do refleksji. Porusza wiele tematów, chwyta się różnych pomysłów – w efekcie nigdy nie wiadomo, czego można się spodziewać po jego kolejnym opowiadaniu.

Jak na razie opowiadania Gaimana ukazały się w Polsce w kilku zbiorach: Smoke and Mirror, Fragile Things: Short Fictions and Wonders, Trigger Warning i M jak magia. Nie wszystkie zawarte w nich utwory są wybitne, ale nie schodzą poniżej pewnego, wysokiego poziomu.

The Ocean at the End of the Lane

Jedna z najnowszych książek Gaimana. Teoretycznie jest to kolejna opowieść przeznaczona dla młodszych czytelników… ale tylko teoretycznie. Faktycznie podstawowa warstwa narracji koncentruje się na tragedii, w której udział biorą dzieci, ale jej metaforyczna wymowa jest znacznie bardziej skomplikowana i poważna. Ocean na końcu drogi nie jest krótką książką, ale jej oddziaływanie może utrzymać się jeszcze długo po skończeniu lektury.

Księgi Magii

Na koniec jeszcze raz powracamy do komiksowej twórczości Gaimana. Wydane w Vertigo Księgi Magii wychodzą od bardzo popularnego w fantasy założenia fabularnego: młody bohater odkrywa, że jest obdarzony nadnaturalną mocą, a obok świata rzeczywistego istnieje też inny, magiczny. Ale to, co z tym stereotypowym rozpoczęciem robi Gaiman, to zupełnie inna sprawa. Wystarczy powiedzieć, że jednym z „przewodników” bohatera zostaje John Constantine… a to zaledwie początek historii, która próbuje odpowiedzieć na pytanie o naturę magii.