Powrót Shepherd w tym odcinku jest niepotrzebny. Twórcy wykorzystują terrorystę, by nakierować Jane na odpowiednie tory. Można było to zrobić na wiele różnych sposobów bez scen z krokodylimi łzami. Mamy się dzięki temu dowiedzieć, że relacja Jane z Romanem jest kluczowa dla tego sezonu i jej finał w kulminacji serii może mieć ważne, emocjonalne znaczenie. Prawda jest taka, że ta informacja w tym odcinku nie jest za bardzo potrzebna, bo to wiemy od dawna. Takim sposobem mamy zapychacz.

W tym wszystkim Jane zaczyna przypominać Mary Sue, a Roman kompletne przeciwieństwo. Bohaterce wszystko wychodzi podczas misji. Zawsze strzela celnie, rzadko kiedy zostaje ranna i nigdy nie popełnia błędów (poza tymi sztucznie wymuszonymi raz na jakiś czas). Przez to Jane traci trochę ludzkiego czynnika, który nadawałby jej wyrazu. Momentami można odnieść wrażenie, że wraz z rozwojem historii Jane stała się zbyt idealna. A to w konflikcie z Romanem w tym odcinku wygląda wręcz komicznie. Zwłaszcza gdy zawodowi zabójcy giną jak muchy. Jak zwykli amatorzy. Czasem jest to głupie i absurdalne.

Niestety, ale przedostatni odcinek pokazuje to, czego się obawiałem od dawna. Wielki finał wątku Zapaty i Reade'a. Ich emocjonalne i fizyczne zbliżenie  tym odcinku jest niedorzeczne i kompletnie na siłę. Za szybko, bez pomysłu, w pełnym oparciu na sztampie. Jeden z najsłabszych motywów tego serialu. To samo mogę powiedzieć o komicznie sztucznym i absurdalnie przedstawionym zwolnieniu Zapaty z CIA. Dawno nie widziałaś w serialach tak fatalnie zrealizowanej sceny.

Blindspot jest serialem lekkim i przyjemnym, ale w wątku ataku Romana to w pewnym momencie staje się aż przesadnie uproszczone. Niby odcinek ogląda się nieźle, ale cóż z tego, jak się ma wrażenie, że scenarzyści popełniają kardynalne błędy, kierując serial na nieciekawe tory? Nie jestem przekonany, czy wielka konfrontacja z Romanem może być odrobinę satysfakcjonująca.