Cały czas trudno uwierzyć mi w to, że twórcy Colony pokazali okupantów w finale sezonu. Po pierwsze dlatego, że rozwiązanie z robotycznym humanoidem jest po prostu zbyt banalne i oczywiste (no chyba, że skolonizowali bohaterów ludzie z przyszłości). Znając zaś twórczość Cuse’a, można się spodziewać tego, że twórcy ciągle będą nas wyprowadzać w pole i odciągać od odpowiedzi na podstawowe pytania. To jest powód drugi.

Tak czy inaczej, porwanie VIP-a przez bohaterów wywołuje okrutne konsekwencje – niszczone są budynki, a mieszkańcy Los Angeles giną na ulicach. Obarczeni ogromną odpowiedzialnością rebelianci mają niewiele czasu na to, by dowiedzieć się czegokolwiek o okupantach, szczególnie że Will szybko odnajduje swoją żonę. To właśnie konflikt między nimi jest najciekawszym elementem finałowego epizodu. Skończyły się kłótnie i sekrety, wreszcie można oglądać cichy rozpad ich relacji, spowodowany diametralnymi różnicami w poglądach.

Zresztą układ sił w serialu uległ całkowitej zmianie. Rodzina Bowmanów jest w rozpadzie, Bram został złapany przez żołnierzy, a młoda Gracie dalej poddawana będzie indoktrynacji. Maddie znajdzie się w wyższych sferach bloku Los Angeles, a Snyder przestanie być zarządcą miasta. Twórcy obiecują, że druga seria ukaże o wiele mroczniejszy oraz brutalniejszy świat niż ten, który znaliśmy wcześniej, i przemiany zaobserwowane w finale tej serii wyraźnie to zwiastują.

Ciekawe zresztą, co planują twórcy w kolejnym sezonie, bowiem kilka istotnych wątków zapowiada się naprawdę ciekawie - przede wszystkim: kto będzie rządzić blokiem i jak zmieni się Los Angeles podczas tych rządów? Może poszukiwania syna przez Willa pomogą lepiej poznać inne miejsca pod okupacją? Pól do eksploracji jest naprawdę mnóstwo i mam tylko nadzieję, że zostanie to zrealizowane w umiejętny sposób.

Jeśli jednak Colony chce utrzymać widownię, będzie musiało pokazać coś więcej niż tylko interesujący koncept, bowiem na razie serial ten nie ma nic do zaoferowania ponad to. Dziesięcio- czy nawet trzynastoodcinkowa seria nie może polegać tylko i wyłącznie na klepaniu podręcznikowych ujęć i scen oraz serwowaniu najprostszych, archetypicznych wręcz postaci, bo koniec końców stanie się to po prostu nudne. Wystarczy zerknąć na inną produkcję stacji USA, by wiedzieć o czym mówię – Mr. Robot jest bystry, szybki, wizualnie i dźwiękowo rozpieszczający, a bohaterowie za każdym razem nas zaskakują. Colony wydaje się być zupełnym tego przeciwieństwem, ugrzecznionym i wysterylizowanym postapo, a przecież w takiej telewizji można sobie pozwolić na znacznie więcej.

Będę surowy przy ocenie, bo w gronie tak wielu telewizyjnych produkcji nie ma miejsca na średniaki, nawet te oparte o najciekawszy pomysł. A pomysł w Colony jest - i to niezwykle ciekawy. Do drugiego sezonu pewnie powrócę z czystej ciekawości, jeśli jednak pierwsze odcinki nie zachęcą mnie do dalszego śledzenia historii Bowmanów, to będzie znak, że najlepiej Colony sobie odpuścić. Szkoda mojego czasu. Waszego zresztą też.