Vesper

Herbert George Wells jest pisarzem, który wyprzedził swoje czasy o lata świetlne i dał czytelnikom tak wizjonerskie powieści, jak Wojna światów, Wyspa doktora Moreau czy właśnie Niewidzialny człowiek. Zanim sięgniemy po tę lekturę, należy uświadomić sobie, że powstała ona 126 lat temu i jest wznawiana w niezmienionej formie. Unikniemy przez to czytelniczych pretensji dotyczących języka czy treści. Czy warto sięgać po książki, które są starsze od naszych dziadków? Moim zdaniem tak. Wartościowe jest zetknięcie się z nieco zapomnianą już estetyką języka. Ponadto sama możliwość zerknięcia na obraz czasów utrwalony na kartach powieści jest ciekawa. Możemy się przekonać, że wiele powieści z XIX wieku wciąż chętnie jest czytanych i przenoszonych na ekran.

Do małego, nieco klaustrofobicznego miasteczka przybywa tajemniczy, zabandażowany nieznajomy. W dalszych częściach dowiadujemy się, że jest naukowcem i szuka spokoju, żeby kontynuować swoje badania.

Źródło: Vesper

Niewidzialnego człowieka można podzielić na dwie części. Pierwsza to ta, w której współczujemy Griffinowi tego, że jest odrzucony przez społeczność, niezrozumiany, niechciany itd. Druga natomiast stanowi ciekawe studium człowieka, który z różnych powodów jest niedopasowany do norm społecznych. Co więcej, nie ma ochoty, żeby coś w tym kierunku zmienić. Można śmiało powiedzieć, że mamy w tym przypadku do czynienia ze studium charakterologicznym psychopaty.

Nauka u Wellsa jest narzędziem do realizacji marzeń, ale także źródłem kłopotów. Pisarz przestrzega czytelnika przed tym, do czego może doprowadzić zabawa w Pana Boga i szalone eksperymenty. Pisze o trudnych sprawach językiem bardzo lekkim i obrazowym. Książkę czyta się doprawdy błyskawicznie, jak tylko poddamy się rytmowi opowieści.

Niewidzialny człowiek od wydawnictwa Vesper jest także szalenie klimatyczny. Cieszy oko i potęguje przyjemność czytania. Książka jest bardzo krótka – przeczytanie jej to kwestia kilku wieczorów – jednakże pozostaje z czytelnikiem na dłużej. Jedna z tych pozycji, o których myśli się po zakończeniu lektury.