fot. Prime Video

Po finale 2. sezonu Reachera twórcy zapowiadali, że nowa odsłona skupi się na poczynaniach tytułowego bohatera, który ponownie będzie działać sam, a nie razem z członkami dawnej jednostki. I dotrzymali słowa. Postać Alana Ritchsona w 3. serii trafia w środek przestępczego przedsięwzięcia, aby zrealizować własny cel. Łączy siły z agentami DEA, którzy chcą uratować tajną informatorkę. Znajduje się ona w pilnie strzeżonej posiadłości bogacza, który rzekomo dorobił się pieniędzy na sprzedaży dywanów. Reacher w swoim bezkompromisowym i brutalnym stylu krok po kroku odkrywa prawdę stojącą za tym podejrzanym, intratnym biznesem.

Zazwyczaj to kłopoty same znajdowały Reachera, ale tym razem to on jest ich źródłem. Jego misja ma osobisty charakter, który wiąże się z dramatyczną przeszłością. Uważam, że twórcy wyciągnęli dobre wnioski z poprzednich sezonów. Lepiej prowadzą historię, która nie zatacza coraz szerszych kręgów w wielowątkowej fabule. Nie komplikują niepotrzebnie opowieści, a koncentrują się na śledztwie Reachera oraz budowie relacji między nim a pozostałymi bohaterami. I nie zapominają przy tym o rozrywkowym aspekcie serialu akcji, czyli brutalnych starciach ze zbirami.

fot. Prime Video

Historia w nowym sezonie jest bardziej klarowna, ale twisty fabularne są do przewidzenia. Reacher to bystrzak, więc to dziwne, że do pewnych odpowiedzi dochodzi dopiero po kilku odcinkach. Nie trzeba być spostrzegawczym, aby samemu rozwiązać niektóre zagadki. To uproszczenie czasem nie wychodzi na dobre serialowi.

Reacherowi pomagają agenci do spraw związanych z narkotykami. Sonya Cassidy wciela się w Susan Duffy, która jest silną i stanowczą agentką. Na szczęście nie irytuje, bo szybko ukazuje tę wrażliwszą stronę – martwi się o Teresę, którą umieściła w posiadłości, aby zbierała dla niej informacje. Nie jest sztywną służbistką, a do tego pojawia się przy niej szczypta humoru. Tak samo jak przy Guillermo Villanuevym (przekonujący Roberto Montesinos), który pomaga w tej misji. Zespół uzupełnia Daniel David Stewart w roli Stevena Elliota. Szkoda, że to taka stereotypowa postać nowicjusza, który jest obiektem żartów, gdy popełnia podstawowe błędy. Nieco rozczarowuje dobór obsady z retrospekcji, którym poświęcony jest jeden z istotnych odcinków. Czyżby twórcy nie chcieli powtórki z 2. sezonu, gdy niektórzy aktorzy przyćmili nieco drewnianego w swojej grze Ritchsona? Jak choćby Shaun Sipos (David O'Donnell) czy świetna Maria Sten jako Frances Neagley, która z powodzeniem powraca do roli. Z kolei Johnny Berchtold (Richard), Anthony Michael Hall (Zachary Beck) czy Brian Tee wydają się dobrym wyborem. Znajdą się też aktorskie perełki, takie jak Ronnie Rowe jako John Cooper oraz Manuel Rodriguez-Saenz jako Angel Doll.

fot. Prime Video

Zawiodły mnie choreografie walk i strzelanin. Niczym się nie wyróżniają. A przecież w poprzednich odsłonach zawsze pojawiały się zapadające w pamięć sceny – np. mordobicie na schodach pożarowych czy w więzieniu z 1. serii. Tego tu nie uświadczymy – przynajmniej nie w pierwszych sześciu odcinkach. Oczywiście poziom przemocy jest wciąż wysoki. Po prostu w nowym sezonie bardziej postawiono na liczne efektowne wybuchy, pościgi samochodowe i strzelaniny, które prezentują się wyśmienicie, bo stworzono je za pomocą efektów praktycznych.

Ten sezon był reklamowany jako starcie dwóch wielkich, napakowanych byczków. Niestety te sceny, które widzimy w zwiastunie, to niemal wszystkie interakcje między Reacherem i Pauliem (przeciętny Olivier Richters) w tych sześciu odcinkach. Plusem jest to, że ta ich wroga relacja jest zabawna. Cały sezon jest wypełniony charakterystycznym humorem – pełnym sarkazmu i słownych przytyków – a i okoliczności bywają komiczne. Alan Ritchson może i nie jest zbyt charyzmatycznym aktorem, ale robi swoje. I to działa! Na pewno nie przestaniecie lubić tego bohatera. A może nawet zyska on większą sympatię żeńskiej części widowni ze względu na częstą ekspozycję umięśnionego ciała. Trudno powiedzieć, czy twórcy chcą przyciągnąć przed ekrany więcej pań, czy wywołać kompleksy u panów, ale aktor niewątpliwie ma się czym pochwalić. Warto docenić jego ogromny wysiłek, jaki włożył w przygotowanie się do roli, aby jego bohater wyglądał zgodnie z książkowym opisem.

Reacher - sezon 3

Zobacz więcej

Reklama

Fot. Materiały prasowe

Nowy sezon Reachera, oparty na powieści Lee Childa pt. Siła perswazji, wydaje mi się najrówniejszym ze wszystkich, ponieważ utrzymał przyzwoite tempo rozwoju wydarzeń. Tylko momentami zdarzają się przestoje, które jednak służą jakiemuś celowi: wprowadzeniu humoru, pogłębieniu relacji między bohaterami lub zaprezentowaniu ich historii. Nie brakuje scen pełnych napięcia czy akcji, które wywołują dreszczyk emocji. Ta seria ma swoje wady i może nie jest aż tak efektowna, żeby zbierać szczękę z podłogi, ale wciąż świetnie się to ogląda. Zadowoleni będą zarówno widzowie lubiący binge-watching, jak i ci, którzy wolą śledzić losy bohaterów z tygodnia na tydzień, bo nie pogubią się w fabule ani zagadkach. Fani serialu się nie rozczarują.