O krok za daleko: przeczytaj fragment nowej powieści Harlana Cobena
O krok za daleko to najnowszy thriller Harlana Cobena. Mamy dla was do przeczytania fragment tej powieści.
O krok za daleko to najnowszy thriller Harlana Cobena. Mamy dla was do przeczytania fragment tej powieści.
Simon nie widział jej od sześciu miesięcy, odkąd postąpiła niewybaczalnie.
Dla Ingrid to przesądziło sprawę.
– Tym razem zostaw ją w spokoju – powiedziała mu po ucieczce Paige.
– To znaczy?
I ta wspaniała matka, oddana lekarka pediatra, która poświęciła życie, żeby pomagać dzieciom w potrzebie, oświadczyła:
– Nie chcę jej więcej widzieć w tym domu.
– Nie mówisz poważnie.
– Owszem, Simon. Niech mi Bóg wybaczy.
Bez wiedzy Ingrid szukał córki miesiącami. Czasami jego
wysiłki były racjonalne, jak wtedy, kiedy wynajął prywatnego detektywa. Częściej wynikały z desperacji, miały przypadkowy charakter, gdy chodził po niebezpiecznych dzielnicach i pokazywał zdjęcie Paige różnym podejrzanym typom i ćpunom.
Bez rezultatu.
Zastanawiał się, czy Paige, która niedawno miała urodziny (ciekawe, jak je obchodziła… urządzając imprezę, z tortem, a może biorąc narkotyki…? I czy w ogóle wiedziała, co to za dzień?), opuściła Manhattan i wróciła do miasteczka uniwersyteckiego, gdzie zaczęła się staczać. W dwa weekendy, gdy Ingrid miała dyżur w szpitalu i nie mogła zadawać zbyt wielu pytań, pojechał tam i zatrzymał się w Craftboro Inn niedaleko uczelnianego kampusu. Obszedł go, przypominając sobie, jak entuzjastycznie cała ich piątka – on, Ingrid, sama Paige, Sam i Anya – oglądała wszystko, jak razem pomagała przyszłej studentce się zainstalować, jak oboje z Ingrid oceniali optymistycznie, że to miejsce, z tą otwartą, pełną zieleni przestrzenią i lasami, stanowi doskonały wybór dla ich córki, wychowanej na Manhattanie, i – oczywiście – jak ten optymizm z czasem słabł i wreszcie zniknął.
Jakiś wewnętrzny głos – którego nie zamierzał słuchać i do którego nawet się nie przyznawał – nakazywał mu zrezygnować z tych poszukiwań. Od ucieczki Paige życie, jeśli się nie poprawiło, to z pewnością stało się spokojniejsze. Sam, który wiosną ukończył Horace Mann, prawie już nie wspominał o siostrze. Skupił się na kolegach, egzaminach końcowych, imprezach – i teraz myślał już tylko o przygotowaniach do pierwszego roku w Amherst College. Anya, cóż, Simon nie bardzo wiedział, jak ona do tego podchodzi. Nie mówiła przy nim o Paige – ani specjalnie o niczym innym. Na jego próby nawiązania rozmowy odpowiadała krótko, jednym słowem. Miała się „dobrze”, wszystko było u niej „nie najgorzej” albo „w porządku”.
I wtedy Simon trafił na dziwny trop.
Któregoś ranka przed trzema tygodniami dosiadł się do niego w windzie sąsiad z góry, Charlie Crowley, okulista praktykujący w centrum. Gdy już wymienili uprzejmości, Charlie, jak wszyscy spoglądając na drzwi i obserwując, jak winda pokonuje w dół kolejne piętra, nieśmiało i z autentycznym żalem wspomniał, że „chyba” widział Paige.
Simon, który także patrzył na zmieniające się numery pięter, z największą nonszalancją, na jaką tylko było go stać, poprosił o szczegóły.
– Spotkałem ją w parku, jeśli to była ona – wyjaśnił Charlie.
– Jak to? Szła przez park?
– Niezupełnie. – Zjechali już na parter. Drzwi się rozsunęły. Sąsiad wziął głęboki oddech. – Paige… grała piosenki na Strawberry Fields.
Musiał zauważyć zdumienie na twarzy Simona.
– No, wiesz, żeby zarobić.
Simon miał wrażenie, że coś w nim pęka.
– Żeby zarobić? Jak jakaś…
– Chciałem dać jej pieniądze, ale…
Zależało mu na tym, żeby Charlie kontynuował, więc skinął głową na znak, że wszystko w porządku.
– …ale ona nawet mnie nie poznała. Przestraszyłem się, że tylko poszłyby na…
Nie musiał kończyć.
– Przykro mi, Simon. Naprawdę.
A więc tak się rzeczy miały.
Simon zastanawiał się, czy powiedzieć o tej rozmowie Ingrid, ale wolał nie ryzykować. Zaczął natomiast w wolnym czasie spacerować po Strawberry Fields.
Nigdy jednak nie spotkał Paige.
Pytał kilku bezdomnych, którzy grali tam na gitarze, czy ją znają. Wrzucał im po parę banknotów do futerału, a potem pokazywał jej zdjęcie w telefonie. Niektórzy odpowiedzieli, że tak, znają i zdradzą więcej szczegółów, jeśli Simon da więcej. Robił to skwapliwie, ale niczego konkretnego się nie dowiedział. Większość twierdziła, że jej nie rozpoznaje, i teraz, gdy zobaczył Paige na własne oczy, wreszcie zrozumiał przyczynę. Między jego śliczną kiedyś córką a tym workiem kości nie było prawie żadnego fizycznego podobieństwa.
Źródło: Albatros / fot. Albatros
Kalendarz premier seriali
Zobacz wszystkie premieryDzisiaj urodziny obchodzą
ur. 1960, kończy 64 lat
ur. 1968, kończy 56 lat
ur. 1964, kończy 60 lat
ur. 1968, kończy 56 lat
ur. 1967, kończy 57 lat