Złożoność ludzkiej psychiki inspiruje. Mogłoby się wydawać, że przed twórcami filmowi człowiek nie skrywa już żadnej tajemnicy. Dzięki nim widz nie raz został zabrany w fascynującą podróż w głąb ludzkiego umysłu, odkrywając tym samym dotąd nieznane jego sfery. A oto prawdziwe perełki w swojej kategorii. Poznajcie kilka przykładów filmów psychologicznych, które na mnie zrobiły naprawdę duże wrażenie.

One Flew Over the Cuckoo's Nest

Lot nad kukułczym gniazdem jest bez dwóch zdań filmem kultowym i to zestawienie nie mogłoby się bez niego obejść, a genialnej kreacji Jacka Nicholsona nie sposób zapomnieć. Szpitale psychiatryczne stały się niezwykle wdzięcznym tematem dla filmowych twórców. Instytucja ta obrosła mitami, które budzą w nas grozę. Milos Forman wprowadza nas właśnie do jednego z takich miejsc. Szpitalem psychiatrycznym, do którego trafia główny bohater - McMurphy, silną ręką zarządza siostra Mildred Ratched. Nowy pacjent ani myśli podporządkować się rygorystycznym regułom i buntuje pozostałych chorych. Tak rozpoczyna się jego samotna walka ze zniewalającym ich wszystkich systemem. Kierowany dobrem innych pacjentów, próbuje wyzwolić ich z lęku przed prawdziwym życiem, ponieważ dostrzega w każdym z nich to, co uszło uwadze personelu – zagubionego, przerażonego człowieka.

Fight Club

Film ten można nazwać manifestem przeciwko materialnej sferze ludzkiego życia. Ukazuje narodziny niebezpiecznej ideologii, która przejmuje władzę nad męskimi umysłami. Zaczyna się niewinnie. Tworzący się w „podziemiach” krąg wybrańców traktuje przemoc fizyczną jako odskocznię od problemów. Przez walki członkowie grupy umacniają się zarówno psychicznie, jak i fizycznie. Pot, krew i łzy to stali towarzysze brutalnych bijatyk, które wbrew pozorom, sprawiają przyjemność nawet najbardziej poszkodowanym. Kolejne kadry filmu stanowią studium ludzkiej psychiki, a właściwie tego, co może się z nią stać, gdy władza znajdzie się w rękach nieodpowiedniej osoby.

Girl, Interrupted

Szpital psychiatryczny przedstawiony w tym filmie nieco odbiega od jego wyobrażenia, które utrwaliliśmy sobie, oglądając już produkcje innych twórców. Jednak czy i ściany dosyć luksusowego oddziału psychiatrycznego nie mogą skrywać w sobie mrocznych tajemnic i osobistych dramatów pacjentów? Przerwana lekcja muzyki to melancholijny portret młodej, zagubionej i samotnej dziewczyny. Zamknięta w przeszłości, traci najlepsze lata swojego życia, a teraźniejszość staje się dla niej sennym koszmarem. To, czego pragnie, to akceptacja i zrozumienie, których niestety nie potrafili jej dać nawet najbliżsi.

Nóż w wodzie

Nóż w wodzie to jeden z klasyków polskiego kina. Na ekranie obserwujemy potyczki słowne głównych bohaterów, przez pryzmat których pokazane zostały ich charaktery i dzielące mężczyzn różnice. Polański na przykładzie kontrastowych osobowości ukazał psychologiczną walkę młodości z doświadczeniem. Diametralnie inne podejście do życia oraz poglądy bohaterów uniemożliwiły im nawiązanie porozumienia. Każdy z nich pragnął dominacji, a co za tym idzie, jedną z bardziej znaczących ról w Nożu w wodzie odegrała także męska duma. Kłótnie mężczyzn na pokładzie jachtu przypominały walkę samców o przywództwo w stadzie. Walkę, której werdykt finalnie nie jest znany.

Spider

Fabuła Pająka skupia się na chorym na schizofrenię mężczyźnie, a właściwie na jego mrocznym umyśle. Obraz człowieka upadłego, bez szans na normalne życie, został świetnie podkreślony przez ciemną kolorystkę, w jakiej został utrzymany film, co dodało mu niepokojącego charakteru. Główny bohater, nazywany Pająkiem, wraca ze szpitalna psychiatrycznego do swego rodzinnego miasta, w którym przed laty miała miejsce ogromna tragedia. Pająk został dotknięty przez nią bezpośrednio, a teraz próbuje wydarzenia te skrupulatnie odtworzyć. Granica między jego szaleństwem a normalnością jest niezwykle cienka i momentami trudna dla widza do wyłapania. Mężczyzna kurczowo trzyma się swojej przeszłości, nieco zniekształconej przez fałszywe wspomnienia, w których zaplątał się niczym w pajęczej sieci. David Cronenberg ukazał prawdziwy dramat człowieka chorego psychicznie, który mimo tego, że nie potrafi odnaleźć się w rzeczywistości, w dalszym ciągu cierpi i czuje tak jak każdy z nas.