Heroes: Odrodzenie: sezon 1, odcinek 9 – recenzja

Najnowszy odcinek serialu Heroes Reborn świetnie pokazuje, dlaczego poprzednie dwa były naprawdę dobre, a wszystkie inne są co najwyżej przeciętne. Ponowne skupienie się na nowych bohaterach "owocuje" nudą, bo te postacie są po prostu nieciekawe, nie mają w sobie czegoś interesującego i w większości przypadków są nijakie. Żaden z nowych bohaterów nie wywołuje u mnie niczego poza obojętnością, a jeśli w 9. odcinku tak reaguję, to zdecydowanie jest coś nie tak.

Cały wątek Collinsa (Zachary Levi) pokazuje, że serial jest przepełniony nieudanymi pomysłami i nieciekawymi motywami. Sam bohater jest prawdopodobnie najsłabszy w całym Odrodzeniu, a jego ciągła depresja, problemy z żoną i motyw zabijania dla niej są po prostu słabe. Nie ma w tym nic interesującego; postać Collinsa jest nudna i aż smutno się patrzy na utalentowanego Leviego w tej roli, a jego serialowa żona jest tak okropnie sztuczna, że trudno się to ogląda. Akcja w lodziarni przez to też nie ma w sobie emocji. Jest wręcz z nich wyprana, bo tutaj wyraźnie twórcy mieli w nosie całą dramaturgię związaną z zabiciem pana z pieniążkami czy zagrożeniem życia dziewczyny Tommy'ego. To wszystko zostało wprowadzone z dwóch powodów. Po pierwsze - Tommy musiał odkryć moc zatrzymywania czasu. No i to jest fajna scena, bo zawsze ładnie to wyglądało w tym serialu, gdy Hiro się bawił pauzą na pilocie. Choć w tym wszystkim pojawia się też niekonsekwencja - oto Tommy po raz pierwszy zatrzymuje czas, więc domniemam, że nie ma do końca pojęcia, jak to zrobił, i co robi? Zamiast działać, najpierw podziwia "fajność" efektów specjalnych, nie wiedząc tak naprawdę, czy zaraz przypadkiem nie wciśnie play. Nie tak to powinno wyglądać. Po drugie - cały motyw powstał po to, by rozwinąć wątek dysfunkcyjnego małżeństwa Collinsa. Problem w tym, że nic on nie wnosi i lepiej dla serialu by było, gdyby go... nie było.

Wątek porwania Tommy'ego sprzed nosa Noah jest kolejnym popisem braku umiejętności twórców serialu. Wszystko opierają na banale, sztampie i schematach, nie próbując proponować czegoś choć odrobinę oryginalnego czy ciekawego. Ostateczne miłe powitanie Tommy'ego przez Erikę nie jest zaskoczeniem, bo wiemy doskonale, że potrzebny jej jest władca czasu i przestrzeni, a gdy Hiro jest nieobecny, tylko on jej pozostaje. Kłopot w tym, że to wszystko jest oczywiste i opowiadane w tak przeciętnej formie, że trudno emocjonować się wydarzeniami. W tym momencie widz powinien lękać się o los Tommy'ego, ale tak nie jest. Nic nie czuję poza obojętnością.

Niby historia w zakładzie dla evosów jest poprawna, wszystko działa odpowiednio, są momenty interesujące, ale jednak coś nie gra. Przede wszystkim bohater próbujący uratować swoich bliskich w tak prosty sposób jest nieporozumieniem. Postać ta jest jedną z najbardziej nieciekawych w tym serialu, ale chodzi mi też o banalność infiltracji tej placówki. Nikt nie zauważył, że gość, którego nikt nie zna, swobodnie sobie chodzi? Nikt nie zauważył braku znanego wszystkim pracownika? To trochę naciągane. Zabawnie wygląda też scena, w której twórcy próbują ukryć tożsamość dyrektora, co jest wręcz absurdem. Gdyby Parkman wcześniej w tym serialu się nie pojawiał, mogliby się bawić, ale w końcu widzieliśmy go w poprzednim odcinku. Szkoda tylko, że twórcy nawet nie próbują wyjaśnić, dlaczego Parkman przeszedł na ciemną stronę. Jest zły i już. Po co wyjaśniać przemianę bohatera?

Rozczarowujący odcinek Heroes Reborn, który po prostu wyraźnie obniża lot po dwóch naprawdę dobrych. Szkoda, że znów wszystko trąci przeciętnością, a nowi bohaterowie nie są w ogóle w stanie pociągnąć tej historii.