Na samym początku mieliśmy bardzo luźny pomysł na to, w jaki sposób sprowadzimy Wolverine'a z powrotem, nie naruszając przy tym spuścizny filmu Logan. Martwił się o to Kevin Feige, martwił się Hugh Jackman - właściwie wszyscy się martwiliśmy. Musieliśmy po prostu chronić to dziedzictwo, a jednocześnie pozwolić sobie opowiedzieć najpełniejszą historię o Loganie, jaką można sobie wyobrazić; tak, to był przywilej, ale sam w sobie stresujący. (...) Czy nasz film jest świadomy tego dziedzictwa? Oczywiście, że tak. A to przecież kolejny sposób na jego ochronę. 

LEVY: Wielu aktorów trafiło na plan filmu o Deadpoolu i stwierdzało: "Doskonale, powiem coś do kamery i zburzę czwartą ścianę". Od razu im jednak tłumaczymy: "Nie, to tak nie działa. Właściwie istnieje tu pewien system". I to właśnie ten system sprawia, że sposób adresowania swoich wypowiedzi przez Deadpoola jest wyjątkowy. 

REYNOLDS: Istnieją zasady, bardzo konkretne zasady. Wydźwięk filmu byłby mniejszy, gdyby wszyscy - lub chociaż jedna inna postać - byli świadomi obecności czwartej ściany bądź jakiegokolwiek innego aspektu na metapoziomie. Deadpool jest jedyną postacią, która o tym wie. Gdyby wiedzieli wszyscy, nie inwestowałbyś swoich emocji w tę postać w takim stopniu. Chcesz uwierzyć w to, że złoczyńca jest złoczyńcą, że charakter twojego kompana jest prawdziwy. Deadpool może to podważyć - i faktycznie to robi, ponieważ paradoksalnie chcesz, żeby dzięki temu widzowie traktowali go poważnie. 

JACKMAN: Ryan pięknie porównał mózg Deadpoola do omletu, który jest tylko w połowie usmażony. Cokolwiek robi ta postać - mówi do kamery czy rozmawia z Loganem, to tylko kolejna warstwa irytujących bzdur, z którymi mój bohater musi się pogodzić. Kto wie, co on, do licha, robi? Ale to tylko kolejny pretekst, żeby uderzyć go w twarz.