Mam naprawdę dobre relacje ze studiem Lionsgate. Są wspaniali i nieustannie okazywali mi wsparcie, ale nie sądzę, by na całym świecie istniała choć jedna osoba decyzyjna czy producent, który uśmiechnąłby się, gdybyś przekazał mu, że zamierzasz uśmiercić należącą do niego i przynoszącą finansowe sukcesy postać. Chcesz jednak przeżyć tę konfrontację, stwierdzić: "Słuchaj, ta wersja jest właściwa", choć musisz też spojrzeć na nią z innej perspektywy. Wtedy dodajesz: "Pozwól mi spróbować wykonać to w sposób, jaki sobie zaplanowaliśmy. Pozwól zbudować wokół niego całą historię i na pewno dostarczę coś solidnego. Albo zróbmy tak: nakręcę dla was dwa zakończenia, sami wiecie, z jedną dodatkową rzeczą, z dwoma innymi ujęciami. Dam wam znać, czy on (John Wick - przyp. aut.) żyje - zostawmy tę decyzję widzom, pokażmy im oba warianty". 

I na te słowa ludzie z Lionsgate zareagowali ze zrozumieniem. Pozwolili mi przejść przez całą historię tak, jak chciałem. Okazało się, że widzowie w sposób naprawdę zdecydowany opowiadają się za zakończeniem, które zobaczyliście w filmie. Każdy później okazał zrozumienie. Naprawdę dobrze jest wspólnie dochodzić do konkluzji bez walki o nią czy wymuszania jej na kimś.