Do dziś powstało pięć filmów na podstawie powieści Irvinga. Co ciekawe, gdy raz sam zaadaptował swoją własną powieść (The Cider House Rules), skończyło się na Oscarze za najlepszy scenariusz. To jedyny taki przypadek w historii, że pisarz dostał Oscara za scenariusz na podstawie własnej powieści. Gdy Irving wyszedł na scenę, by odebrać statuetkę, dość beztrosko stwierdził: "Gdybym wiedział, że zdobycie Oscara jest takie proste, zrobiłbym to już dawno".

Oczywiście niedługo potem swoją przygodę z Hollywood opisał w autobiograficznej książce pt. Moje filmowe perypetie. Pamiętnik (1999) - bo to przede wszystkim pisarz. Wyśmienity. Potrafiący tworzyć skomplikowane, przejmujące i dramatyczne, a równocześnie lekkie i sympatyczne opowieści. Jak sam przyznaje: "Kiedy piszę, choćbym nie wiem jak szare i mroczne tematy podejmował, zawsze wychodzi mi coś zabawnego". I faktycznie – jego powieści podejmują często bardzo poważne i kontrowersyjne tematy, ale pisane są tak subtelnie, wręcz filuternie, że czytelnik nie ma poczucia obcowania z czymś ponurym czy niestosownym.

Irving ma jeszcze jedną pasję obok literatury – zapasy. Serio. Za młodu był zawodnikiem akademickim, a potem przez lata trenował młodych sportowców. Zapasy często pojawiają się też w jego książkach. To zresztą jeden z kilku elementów powracających w jego powieściach. Już w pierwszej, Uwolnić niedźwiedzie (1968), obok tytułowych niedźwiedzi mamy Wiedeń i postać pisarza. Każdy z tych tropów będzie wracał jeszcze nie raz.

Wielki sukces przyszedł z czwartą powieścią, Świat według Garpa (1978), historią życia pisarza i zapaśnika, który nie ma lekko z apodyktyczną matką, będącą ikoną feminizmu. Powieść zdobyła sporo nagród, a w 1982 r. została zekranizowana. W tytułową postać Garpa świetnie wcielił się w tym The World According to Garp Robin Williams, ale to nie on, a dwójka innych aktorów - grająca matkę głównego bohatera Glenn Close i przebrany w damskie ciuchy John Lithgow - była nominowana za ten obraz do Oscara.

Również kolejną powieść Irvinga, Hotel New Hampshire (1981), szybko zekranizowano - i to w gwiazdorskiej obsadzie (Jodie Foster, Rob Love, Beau Bridges, Nastassja Kinski w roli niedźwiedzia). Ta opowieść o sympatycznej, acz mocno ekscentrycznej rodzinie prowadzącej tytułowy hotel to literacki (a również filmowy) popis, jak sympatycznie i mądrze opisać potężne rodzinne traumy i otwarcie mówić o złych oraz trudnych sprawach związanych z seksem.

Następna powieść Irvinga, Regulamin tłoczni win (1985), na ekranizację czekała aż czternaście lat. To właśnie film Wbrew regułom, od którego zaczęliśmy tę opowieść - ten, za który sam Irving dostał Oscara za scenariusz. Drugą statuetkę za pracę nad tym filmem dostał Michael Caine, a poza tym było jeszcze pięć innych nominacji (w tym za reżyserię i najlepszy film roku).

Oczywiście przez te kilkanaście lat Irving wciąż pisał. Ukazało się w tym czasie sześć kolejnych tomów jego autorstwa. Ba, jedna z tych powieści, Modlitwa za Owena (1989), została nawet zekranizowana pod tytułem Simon Birch w 1998 r.

W sumie do kompletu ekranizacji Johna Irvinga brakuje nam jeszcze tylko jednego tytułu. To film The Door in the Floor z 2004 r. z Jeffem Bridgesem, Kim Basinger i Elle Fanning - historia skomplikowanej miłości oparta (acz nie jest to dokładna ekranizacja) na powieści Jednoroczna wdowa (1998).

Właściwie każda z powieści Irvinga nadaje się na film - jego sposób narracji, jego łatwość opowiadania, perypetie, których nie żałuje swoim postaciom, to wręcz idealny materiał filmowy. Z pewnością jeszcze nie raz zobaczymy jego pomysły na ekranie, acz najszybciej chyba znowu ten pierwszy i najgłośniejszy. W listopadzie zeszłego roku sam Irving ogłosił, że zaczynają się prace nad ponowną adaptacją Świata według Garpa – tym razem ma powstać z tego miniserial dla HBO. Ten kanał telewizyjny to z pewnością partner godny jakości prozy Johna Irvinga, czekamy więc na efekty.

Najnowsza powieść Johna Irvinga, Aleja tajemnic, już w sprzedaży.