Najnowsza recenzja redakcji
Kiera po wydarzeniach związanych z jej przyjaciółką jest w rozsypce. Ciągle myśli o synu i nie może się pogodzić z tym, że go już nie zobaczy. Zaczyna być lekkomyślna, agresywna i kompletnie nierozważna. To nie jest Kiera, jaką znamy z poprzednich odcinków. Widzimy jej zupełnie inne oblicze - kobiety z emocjami, kobiety rozdartej i cierpiącej. Rachel Nichols pokazuje się z dobrej strony, tworząc bardzo emocjonalną i przekonującą kreację. Pozwala nam to tak naprawdę przeżyć ten odcinek, który fabularnie nie jest najlepszy.
Problem jest z boleśnie przewidywalną, irytującą i papierową postacią agenta Gardnera. Ciągle ma klapki na oczach i ślepo dąży do ustalonego przez siebie celu. Żadne argumenty do niego nie przemawiają. Najgorsze w tym jest to, że Gardner co odcinek ma dokładnie te same dialogi. Ja rozumiem, że Krycek z The X-Files przyjął się w telewizji jako popularny łotr, ale to się robi nudne.
Rozmowy Kiery z jej automatycznym psychoanalitykiem nie potrafią zaciekawić. Nichols ratuje te sceny, gdyż ani dialogami, ani ciekawymi przemyśleniami scenarzyści nas nie raczą. Continuum to lekki serial rozrywkowy i na tej sferze powinni się skupiać, gdyż wyraźnie widać, że gdy próbują zrobić coś ambitniejszego, ponoszą porażkę. Może byłoby atrakcyjniej, gdyby postać nowej policjantki miała charyzmę albo była w jakimś stopniu interesująca, ale tak nie jest.
[image-browser playlist="590831" suggest=""]
©2013 Showcase
Wątek kreta udaje się nawet nieźle rozwinąć z dodatkiem elementu zaskoczenia. Jak każdy, miałem kilku kandydatów z szefem bohaterów na czele, ale ta osoba na mojej liście nie była. Patrząc z innej strony, jest to nawet wiarygodne. Bez problemu znajdzie wspólny język z Ingramem, a nawet przeczuwam romans.
Kompletnie w tle stoi Alec i jego układ z Keloggiem. Możemy spekulować, że jakkolwiek Kiera by nie interweniowała, prędzej czy później do tego by doszło. Alec jest na dobrej drodze do przyszłości, jaką Kiera zna.
Odcinek rozwija jedynie naszą główną bohaterkę, kompletnie nie ruszając głównych wątków. Można było to o wiele lepiej rozegrać, bo wybrana droga nie jest interesująca i pozostawia nas z rozczarowaniem oraz wspomnieniem emocjonalnej kreacji Rachel Nichols.
Pokaż pełną recenzję
Sezony
Sezon 1
- A Stitch in Time (27 maja 2012)
- Fast Times (3 czerwca 2012)
- Wasting Time (10 czerwca 2012)
- A Matter of Time (17 czerwca 2012)
- A Test of Time (24 czerwca 2012)
- Time’s Up (8 lipca 2012)
- The Politics of Time (15 lipca 2012)
- Playtime (22 lipca 2012)
- Family Time (29 lipca 2012)
- Endtimes (5 sierpnia 2012)
Sezon 2
- Second Chances (21 kwietnia 2013)
- Split Second (28 kwietnia 2013)
- Second Thoughts (5 maja 2013)
- Second Skin (12 maja 2013)
- Second Opinion (26 maja 2013)
- Second Truths (2 czerwca 2013)
- Second Degree (9 czerwca 2013)
- Second Listen (16 czerwca 2013)
- Seconds (7 lipca 2013)
- Second Wave (14 lipca 2013)
- Second Guess (21 lipca 2013)
- Second Last (28 lipca 2013)
- Second Time (4 sierpnia 2013)
Sezon 3
- Minute by Minute (16 marca 2014)
- Minute Man (23 marca 2014)
- Minute to Win It (30 marca 2014)
- Minute Changes (6 kwietnia 2014)
- 30 Minutes to Air (13 kwietnia 2014)
- Wasted Minute (27 kwietnia 2014)
- Waning Minutes (4 maja 2014)
- So Do Our Minutes Hasten (11 maja 2014)
- Minute of Silence (25 maja 2014)
- Revolutions Per Minute (1 czerwca 2014)
- 3 Minutes to Midnight (8 czerwca 2014)
- The Dying Minutes (15 czerwca 2014)
- Last Minute (22 czerwca 2014)
Sezon 4
- Lost Hours (4 września 2015)
- Rush Hour (11 września 2015)
- Power Hour (18 września 2015)
- Zero Hour (25 września 2015)
- The Desperate Hours (2 października 2015)
- Final Hour (9 października 2015)

