36. Saw

Pierwsza część morderczej serii, która na dobre wprowadziła podgatunek gore do sal kinowych. Chociaż kolejne części Piły były już seriami pretekstowych gierek, by jak najszybciej ukazać jeszcze brutalniejsze i jeszcze bardziej wymyślne sposoby na śmierć, pierwsza to niezależny, duszny thriller, który z pewnością odświeżył ten gatunek, pokazując, że bawić się strachem można nawet przy minimalnym budżecie. Dzięki temu filmowi James Wan wskoczył na pozycje jednego z najważniejszych hollywoodzkich reżyserów.

35. Pi

Fantastyczny debiut Darrena Aronofsky'ego, wyprodukowany za grosze, bo za niecałe 70 tys. dolarów! Film o matematyku, który za wszelką cenę chce odkryć tajemnicę liczby pi, szybko przeradza się w tajemniczy thriller, a potęgi liczb chcą doszukać się także ortodoksyjni Żydzi oraz maklerzy giełdowi. Jedna z najbardziej szokujących scen to ta, w której bohater wwierca sobie wiertło w głowę. Spytany o jej realizację reżyser odpowiedział, że aktor odgrywający główną rolę to spec w Metodzie aktorskiej, a ambulans czekał w pogotowiu.

34. 127 Hours

Thrillerów na podstawie prawdziwych historii nie zdarza się w kinie aż tak wiele. Zresztą, traumatyczne przeżycia Aarona Raulstona, który przez 127 godzin był przygwożdżony ogromnym głazem, wcale nie stanowią podręcznikowego szkieletu dla tego gatunku. A jednak Danny’emu Boyle'owi udało się stworzyć emocjonujący i trzymający w napięciu film, w którym największym wrogiem głównego bohatera był on sam oraz czas, z upływaniem którego kończyły się siły oraz zapasy. Szczególnie jedna scena nie da się wyprzeć z umysłu, a każdy, kto ten film widział, dobrze wie, o którą chodzi.

33. Chinatown

11 nominacji do Oscara, lecz tylko jedna statuetka… Niestety, w większości kategorii film Polańskiego musiał uznać wyższość drugiej części Ojca chrzestnego. Na szczęście poradził sobie lepiej podczas Złotych Globów, gdzie zgarnął 4 statuetki, w tym dla najlepszego reżysera. Neo-noir w najczystszej postaci, najlepsze cameo Polańskiego w roli groźnego gangstera i niezapomniana kreacja Jacka Nicholsona. Ponure, brudne Chinatown staje się świadkiem skomplikowanego śledztwa prywatnego detektywa. Jak to zwykle bywa, bohater oszukiwany jest przez swoje przeczucie oraz piękną kobietę.

32. Sicario

Najlepszy dotychczas film Villeneuve’a i z pewnością gatunkowo najczystszy. O ile w poprzednich jego dziełach zawsze można było odnaleźć pełno różnych stylistycznych tropów, to Sicario jest thrillerem z krwi i kości, bardzo czystym, wybuchowym i ponurym. Kanadyjczyk wyrywa się jednak schematom, stawiając w centrum główną bohaterkę, tyleż silną, co zagubioną. Styl jest tu zdecydowanie najważniejszy – zarówno operator Roger Deakins, jak i kompozytor Jóhann Jóhannsson wykonują tutaj rewelacyjną robotę i natychmiast wsysają widza w świat przez nich wykreowany.

31. Primal Fear

Aktorski debiut Edwarda Nortona i jedna z jego najlepszych ról. Aktor gra tutaj młodego chłopaka, który zostaje oskarżony o zabójstwo arcybiskupa. Przeświadczony o jego niewinności genialny adwokat (Richard Gere) postanawia go bronić w sądzie, nie wie jednak, że chłopak kryje pewien sekret… Ten duet aktorski wypada w Lęku pierwotnym znakomicie, a zakończenie z pewnością niejednemu śni się po nocach.

30. Funny Games

Najsłynniejsze dzieło Michaela Haneke, z pewnością słusznie, bowiem próbuje ono wciągnąć widza w bardzo krępującą oraz okrutną grę i udaje się mu to niezależnie od tego, czy chce się tego czy nie. Austriak znęca się więc nad widzem i bohaterami, każąc patrzeć na okrucieństwo nie do przyjęcia. Zaprasza do domu, niszczy porządek, morduje, a jeśli coś idzie nie po jego myśli, to zawsze może coś przewinąć i spróbować ponownie. Chore, niesamowite, zachwycające dzieło.