22. Tom at the Farm

Kto by pomyślał, że złote dziecko kina, wielbiciel efekciarstwa, pstrokatych, kolorowych kadrów i queerowych tematów zabierze się za thriller. Tak się jednak stało i Xavier Dolan poradził sobie w nim znakomicie, znów przepisując pewne cechy swojego stylu na mroczny, brutalny, wzbudzający dyskomfort dreszczowiec. Tytułowy Tom jedzie na farmę swojego zmarłego chłopaka, by poznać jego rodzinę, i musi wziąć udział w okrutnej psychodramie.

21. Gra

Między dwoma przebłyskami geniuszu Davida Finchera reżyser ten nakręcił może mniej ceniony, ale bynajmniej nie mniej ważny film. Gra wciąga widza w narracyjny wir, w którym musimy odczuwać to samo co główny bohater grany przez Michaela Douglasa – że wszystko, co miało być przecież grą, jest tak naprawdę śmiertelną rozgrywką. Wdzięczny materiał do ponownego oglądania, rozkładania i czytania, a zarazem wprawka do wybitnego Podziemnego kręgu.

20. Ukryte

Michael Haneke włazi za skórę swoich bohaterów i sprawia, że ich życie staje się koszmarem. Najczęściej robi to, by wywołać w nich pewnego rodzaju objawienie, a gdy dla postaci jest już za późno, to reżyser kieruje swoją uwagę w stronę widza. W Ukrytym grzechy przeszłości wracają w postaci przerażającej, niewidocznej obecności, która niszczy życie pewnej rodziny. Porażający chłód spojrzenia Austriaka to coś, od czego nie można uciec. Nie sposób odwrócić wzrok od ukazywanych wydarzeń.

19. Dogville

Najciekawsze i najlepsze dzieło Larsa von Triera. Zrealizowany na scenie, przy skrawkach scenografii thriller opowiada o młodej dziewczynie o imieniu Grace, która chowa się przed gangsterami w tytułowym miasteczku. Jeśli chce zostać w ukryciu i stać się częścią społeczności, musi umieć się zaadaptować. Nikt nie spodziewa się jednak, że obecność pięknej dziewczyny spowoduje, że miasteczko pokaże swoje najgorsze oblicze. Jeśli uważaliście, że Melancholia jest o końcu świata, to oglądając Dogville, przekonacie się, czym jest prawdziwa Apokalipsa wg Świętego Larsa.

18. Léon

Niezapomniana rola Jeana Reno, ale przede wszystkim Gary’ego Oldmana oraz opus magnum Luca Bessona. Historia niezwykłej relacji między mordercą na zlecenie a młodą dziewczyną, Matyldą, których kieruje żądza zemsty. Wielkie, poruszające i niezwykle emocjonujące kino.

17. Fight Club

Trudno powiedzieć, czym tak naprawdę jest ten film. Czy to rasowy thriller? Dramat psychologiczny? A może polityczny manifest? Fincher wykorzystuje w Podziemnym kręgu mnóstwo tropów, oszukuje widza, tak jak bohater oszukuje sam siebie. Czarny humor miesza się tutaj ze śmiertelnie poważnymi cechami amerykańskiego korpo-terroru, a brutalny, histeryczny anarchizm wydaje się być najrozsądniejszym wyjściem. Wybitne role Edwarda Nortona i Brada Pitta, czapki z głów i takie tam. To jeden z tych filmów, które wszyscy widzieli. Osoba, która tego nie zrobiła, albo się nie przyznaje, albo próbuje jak najszybciej nadrobić.

16. The Usual Suspects

Materiał do najbardziej okrutnego spoilera w historii kina tuż obok Obywatela Kane’a i Szóstego zmysłu. Kim jest tajemniczy Keyser Soze, który wciągnął bohaterów w niebezpieczną rozgrywkę? Tego próbują dowiedzieć się detektywi badający sprawę eksplozji na statku w porcie w Los Angeles, a ich jedynym świadkiem jest kulejący rzezimieszek Roger Kint (Kevin Spacey). Czy jego historia przekona stróżów prawa?